کد مطلب:48112 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:5

گنجینه پرسمان » قرآن

به چه دليل آيه 124 طه شامل حال بعضي انسان ها ميشود؟

قرآن كريم علت عمدة گرفتاريهاي روحي انسانها را در وهلة اول، غفلت و اعراض از حضرت حق ميداند. در سوره طه، آية 124، ميخوانيم: وَ مَنْ أَعْرَضَ عَن ذِكْرِي فَإِنَّ لَهُو مَعِيشَةً ضَنكًا وَ نَحْشُرُهُو يَوْمَ الْقِيَـَمَةِ أَعْمَيَ ;(طه،124) و هر كس از ياد من رويگردان شود، زندگي تنگ (و سختي) خواهد داشت، و روز قيامت او را نابينا محشور ميكنيم. ياد خدا ماية آرامش جان، و تقوا و شهامت است و فراموش كردن او ماية اضطراب و ترس و نگراني است. هنگامي كه انسان شخصيت خويش را به دنبال فراموش كردن ياد خدا به فراموشي بسپارد، غرق در شهوات و حرص و طمع ميگردد، پيداست، كه نصيب او زندگي پر از درد و گرفتاري خواهد بود; نه قناعتي كه جان او را پر كند، نه توجه به معنويت كه به او غناي روحي دهد، و نه اخلاقي كه او را در برابر طغيان شهوات باز دارد. اصولاً تنگي و سختي زندگي و گرفتاريهاي روحي بشر، به خاطر كمبود معنويت و نبودن غناي روحي است; به خاطر عدم اطمينان به آينده و ترس از نابود شدن امكانات موجود، و وابستگي بيش از حد به جهان ماده است و آن كس كه ايمان به خدا دارد و دل به ذات پاك او بسته، از همة اين نگرانيها در امان است. البته تا اين جا سخن از فرد بود، هنگامي كه به جامعههايي كه از ياد خدا روي گرداندهاند وارد شويم، مسأله از اين وحشتناكتر خواهد بود. جوامعي كه عليرغم پيشرفت شگفتانگيز علم و صنعت، و عليرغم فراهم بودن همة وسايل آسايش زندگي، در اضطراب و نگراني شديد به سر ميبرند، در تنگناي عجيبي گرفتارند و خود را محبوس زنداني ميبينند.

همه از هم ميترسند، هيچ كس به ديگري اعتماد نميكند، رابطهها و پيوندها بر محور منافع شخصي است، زندانها مملو از جنايتكاران است و در هر ساعت و دقيقه طبق آمارهاي رسميشان، قتلها و جنايتهاي هولناكي رخ ميدهد، آلودگي به مواد مخدر و فحشأ، آنها را برده و اسير ساخته است.( ر.ك: تفسير نمونه، آيت اللّه مكارم شيرازي، ج 13، ص 327، نشر دارالكتب الاسلامية. )

آيه شريفه 124 طه، به صورت يك قضيه و حكم كلي ميفرمايد: هر كس از ياد خدا روي گرداند، زندگي تنگ و سختي خواهد داشت و روز قيامت او را نابينا محشور ميكنيم.

پس هر كس از ياد خدا غفلت كند، اين آيه شامل او ميشود. كساني كه از ياد خدا غفلت نكنند، زندگي راحت خواهند داشت و در روز قيامت بينا محشور خواهند شد.

علت اين كه آية شريفه شامل حال بعضي از انسان ها ميشود، در آيه بيان شده است و آن روي گرداني از ياد خدا است. يكي از علتهاي روي گرداني از ياد خدا و فراموشي پروردگار، پيروي از شيطان و هواهاي نفساني است. ذكر و ياد خدا مصاديق متعددي دارد، يكي از آنها نماز است كه قرآن از آن به ذكر اللّه ياد كرده است. (بقره، 239; طه، 14) مصداق ديگر آن، انجام واجبات و ترك محرمات براي خدا است.